W latach od ok. 1392 do 1835-36 r. klasztor należał do zakonu cystersów. Pierwotny obiekt, którego budowę rozpoczęto pod koniec XIV w. został niemal całkowicie zniszczony przez pożar w 1747 r. Odbudowę ukończono prawdopodobnie po 1799 r. Po przeprowadzeniu sekularyzacji (1835-36) w zabudowaniach poklasztornych zlokalizowano, m.in. sąd powiatowy oraz więzienie, natomiast kościół przyjął funkcje parafialne.

Obecny kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i klasztor nie zachował się w oryginalnej XVIII-wiecznej formie. W czasie II wojny światowej w świątyni znajdował się magazyn wojskowy, który został podpalony przez wycofujące się z miasta wojska niemieckie. W wyniku pożaru zabudowania uległy zniszczeniu w nocy z 20. na 21. stycznia 1945 r. Obiekt odrestaurowany został w okresie powojennym.

Wewnątrz zabudowań klasztornych znajduje się otoczony krużgankami wirydarz, a w jego centrum studnia o głębokości 25 m. Szczególnie cennym obiektem jest późnogotycka rzeźba z początku XVI w. przedstawiająca Maryję z Dzieciątkiem.