Sylweta tej pięknej osady nie zmieniła się od prawie 400 lat, a więc od czasów, gdy Biecz przeżywał swoją świetność. Zawdzięczał ją przywilejom królewskim, które główny nurt handlu z Węgrami kierowały przez to miasto. Do Biecza przywożono znakomite wina węgierskie, a z Biecza wędrowały na południe głównie żelazo, sól i wełna. W XV i XVI w. powstały tu najznakomitsze budowle. Nad miejscowością góruje imponującej wielkości późnogotycki kościół parafialny ze wspaniałym renesansowym ołtarzem i bogato dekorowanymi stallami. Pośrodku rynku wznosi się renesansowa wieża ratusza z charakterystycznym hełmem. Dziś jest to doskonały punkt widokowy, z którego można podziwiać rozległą panoramę. W Bieczu zachowało się wiele starych kamienic. W jednej z nich znajduje się unikatowe w skali Polski muzeum aptekarstwa. Częściowo zrekonstruowano mury miejskie. Jedna z baszt została przekształcona na dzwonnicę kościelną, druga nadal strzeże wjazdu do miasta. Obok fary widać odkryty w czasie wykopalisk barbakan, jeden z kilku istniejących dziś w Polsce. Szczególnie imponująco Biecz prezentuje się od południa - wygląda jakby był zawieszony na wysokiej skarpie rzeki Ropy.