Pierwotnie świątynia zbudowana była z drewna. W 1477 r. na jej miejscu stanął murowany kościół w stylu późnogotyckim. W 1713 r. kościół odbudowano na starych fundamentach, jednej pozostałości po świątyni zniszczonej przez pożar w 1692 r. Wybudowano dzwonnicę oraz kostnicę, kościół przebudowano na styl wczesnobarokowy. Do 1786 r. przy kościele funkcjonował cmentarz parafialny, który przeniesiono na plac przy kościele św. Wawrzyńca i tam mieści się do dziś.

Koniec XX w. to kolejny remont kościoła. Przebudowano go według projektu Zygmunta Kmity na styl neobarokowy. Z inicjatywy proboszcza ks. Stanisława Ordona w latach 1886 i 1906 przedłużono prezbiterium, a w dobudowanej części umieszczono zakrystię. W takim kształcie możemy podziwiać go do dziś. W latach 2002-2011 na terenie świątyni prowadzono prace remontowe. Wnętrze kościoła odrestaurowano, odnowiono freski. Wokół świątyni ułożono granitowy chodnik, odnowiono figury, wysadzono nowe drzewa i kwiaty, odnowiono drzwi wejściowe oraz bramę główną i ogrodzenie.