Przy skrzyżowaniu ulic J. Piłsudskiego i Andrzeja Chramca w Międzychodzie znajduje się dom, w którym w latach 1924-32 mieszkał doktor Andrzej Chramiec. Urodził się w 1859 r. w Zakopanem, był pierwszym góralem, który zdobył wyższe wykształcenie. Był zakopiańskim lekarzem i społecznikiem, dzięki któremu Zakopane stało się jednym z najpopularniejszych ośrodków uzdrowiskowych.

W 1916 r. opuścił Podhale i w 1924 r. w Międzychodzie objął funkcję lekarza powiatowego. Od razu też przystąpił do zorganizowania opieki zdrowotnej dla mieszkańców. Odtworzył zniszczony przez wyjeżdżających z Międzychodu Niemców szpital, zorganizował żłobek, ośrodek zdrowia oraz Stację Opieki nad Matką i Dzieckiem, gdzie oprócz opieki medycznej, wydawano również posiłki.

Za sprawą Andrzeja Chramca Międzychód zyskał status uzdrowiska. To on odkrył zdrowotne właściwości wody artezyjskiej wypływającej w mieście, dorównującej właściwościom zdrojów w Busku-Zdrój o raz w Krynicy. Dla lepszego wykorzystania źródła przekształcił łaźnię miejską w zakład wodoleczniczy oraz powołał Uzdrowisko dla Pracowników Państwowych.

W 1932 r. doktor Chramiec został przeniesiony na analogiczne stanowisko do Wrześni. W 2009 r. z inicjatywy Fundacji Gawrońskich na budynku umieszczono tablicę pamiątkową, na której obok doktora wymieniona jest również jego wnuczka Teresa Remiszewska, która w tym domu się urodziła. Była ona żeglarką, która w 1974 r. w czasie Transatlantyckich Regat Żeglarzy Samotnych jako czwarta kobieta na świecie i pierwsza Polka przepłynęła Atlantyk.