Lipowiec jest dziś częścią Międzychodu, ale przed 1905 r., kiedy to włączono go w granice miasta był samodzielną gminą. Nosił wówczas niemiecką nazwę Lindenstadt (Lipowe Miasto) i zamieszkiwany był tak, jak i Międzychód, w większości przez ludność niemiecką. Kolonizacja niemiecka miasta i jego przedmieścia zapoczątkowana została w XVII wieku po przejęciu ich przez ród Unruhów (Unrugów).

Unrugowie ufundowali na Lipowcu zbór ewangelicki, który stał się ośrodkiem tutejszej gminy wyznaniowej. Pierwotna świątynia została zastąpiona w pierwszej połowie XIX wieku murowanym kościołem istniejącym do dziś. Przy niej można zobaczyć historyczne pamiątki z XVII-XVIII wieku, które szczęśliwie przetrwały do dziś.

W ceglanym ogrodzeniu kościoła poewangelickiego zobaczyć dziś można renesansowe płyty nagrobne dawnych mieszkańców Międzychodu i okolic żyjących tutaj w XVII i XVIII stuleciu. Piaskowcowe dzieła sztuki rzeźbiarskiej, choć częściowo zatarte przez ograniczoną trwałość materiału, warto polecić wielbicielom lapidariów.

Cmentarz i mur go otaczający z lapidarium wpisany został do rejestru zabytków 16 marca 1992 r. decyzją 384 (identyfikatory NID 653259. 653260).