Założenie Sętala datuje się na pierwszą połowę XIV w. Wówczas było to miejsce o nazwie Zusental ale na przestrzeni wieków miano to wielokrotnie zmieniało swoje wersje. Spolszczona odmiana po raz pierwszy pojawiła się w XIX w. i wywodziła się od dawnej niemieckiej nazwy Süssenthal, co oznaczało Słodka Dolina.

We wsi i okolicach możemy natknąć się na siedem kapliczek. Wybudowano je pod koniec XIX oraz na początku XX wieku i w większości utrzymano w stylu neogotyckim. Cztery takie obiekty usytuowane są w obrębie centrum, trzy znajdują się poza obrębem Sętala, przy drogach dojazdowych do innych miejscowości. Wśród tej liczby można uznać, iż najbardziej wyróżniającą się jest ta umiejscowiona w pobliżu kościoła, przy głównej drodze. Wystawiona została pod koniec wieku XIX.

Kapliczka została wzniesiona z czerwonej cegły licowej na planie kwadratu. Otaczają ją cztery wiekowe lipy z historycznego nasadzenia. Jest to budowla dwukondygnacyjna z rozbudowaną i dekoracyjną partią dachu najeżonego sterczynami. Jej front zdobi duża ostrołukowa wnęka z metalową okiennicą. Wewnątrz niszy zachowało się jeszcze oryginalne wyposażenie. Jest to figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem z napisem na cokole w języku niemieckim: "O Maria bitte für Uns".

W otoczeniu kościoła i nieznacznym oddaleniu od tej, znajdują się pozostałe trzy kapliczki. Jedna na wydzielonym terenie, również w otoczeniu lip, a dwie za ogrodzeniem na prywatnej posesji. Warto tu napomnieć, iż kapliczka fundowana zbiorowo na prywatnej ziemi gospodarza była ściśle pod jego opieką, ale nadal stanowiła własność całej lokalnej społeczności.

Przypatrując się dziś nadal możemy stwierdzić, że są one otoczone właściwą troską, nawet te stojące już za granicami wsi. Dwie z nich - przy drodze do Rozgit oraz przy drodze do Spręcowa - w roku 1993 wpisane zostały do rejestru zabytków.