Już w XI w. istniał tu ważny gród Drzeń na pograniczu polańsko-pomorskim, o który później Piastowie toczyli boje z Brandenburczykami. Przejęcie Drezdenka przez zakon krzyżacki w 1402 r. stało się pośrednio jedną z przyczyn bitwy pod Grunwaldem. Rycerze zakonni, panując do 1455 r. na prawym brzegu Noteci, tak zmienili bieg rzeki, że miasto znalazło się po ich stronie. Na polecenie elektora brandenburskiego, w latach 1603-1605 na wschód od miasta wybudowano ziemną twierdzę bastionową. Pracami kierował Holender Mikołaj van Kampe, który zastosował tutaj renesansowy model fortyfikacji o formie 5-ramiennej gwiazdy, z bastionami w narożach. O walorach obronnych twierdzy przekonali się Szwedzi w czasie wojny trzydziestoletniej, gdy bezskutecznie oblegali warownię w lutym 1637 r., a zdobyli dopiero dwa lata później. Fortyfikacje opuszczone przez Prusaków zlikwidowano w 1763 r. Na ich miejscu powstało tzw. nowe miasto z oddzielnym rynkiem (obecnie pl. Wileński).

Ogrom dawnej twierdzy trudno sobie dziś wyobrazić. We wschodniej części miasta, przy pl. Wolności, stoi pałac późnobarokowy (obecnie Gimnazjum nr 1). Obok zachował się arsenał z XVII w., z szachulcową górną częścią nadbudowaną w następnym wieku, gdy budynek zaadaptowano na spichrz (dziś jest to siedziba Muzeum Puszczy Drawskiej i Noteckiej). Za nimi ciągną się wysokie na 12 m wały ziemne z szeroką fosą. To zaledwie fragment jednego z pięciu bastionów niezwykłego 5-ramiennego założenia. Jak wielka musiała być więc cała twierdza?