Murowany młyn zbożowy w Koprzywnicy powstał w końcówce XIX wieku. Właścicielem była żydowska spółka, której głównym przedstawicielem był Szlama Orensztajn Frejla. Młyn zasilany był przez turbinę wodną napędzaną wodą z rzeki Koprzywianki. W latach 20. właścicielem był Jankiel Ślama. W rękach żydowskich młyn pozostawał do wygnania Żydów z Koprzywnicy w roku 1942 r.

Budynek został poważnie uszkodzony podczas przejścia frontu w 1944. W tym samym roku został wykupiony i częściowo odbudowany przez Wacława i Stefanię Nowińskich. W roku 1955 młyn został znacjonalizowany. W 1960 r. zasilanie wodne zmieniono na elektryczne. W latach 70-tych przeszedł na własność Gminnej Spółdzielni i działał jeszcze do 1981 r., kiedy to został zamknięty ze względu na niską opłacalność. Pomimo wpisu do gminnej ewidencji zabytków oraz sąsiedztwa zabytkowego klasztoru, głównej drogi i terenów rekreacyjnych, budynek od wielu lat znajduje się w stanie ruiny, szpecąc okolicę.