Jeden z nielicznych przykładów przebudowy gotyckiego kościoła parafialnego z zachowaniem zasadniczej kamiennej struktury murów na świątynię neogotycką, która w panoramie miasta i ponad doliną Wisły charakteryzuje się wysoką wieżą.

Kościół św. Bartłomieja pochodzi z około 1300 roku. Z 1445 pochodzi o nim pierwsza wzmianka pisana. Wezwanie św. Bartłomieja posiada co najmniej od 1647 roku. W okresie wojen szwedzkich kościół zniszczono. Ponownie został konsekrowany w 1728 roku przez biskupa chełmińskiego Feliksa Ignacego Kretkowskiego (1723 – 1730). Odnawiany w 1751 lub 1785. W 1841 nad prezbiterium został nadbudowany szczyt.

Obecny kościół znacząco rozbudowano w 1904 roku w duchu neogotyckim, przez co budowla utraciła dawne cechy gotyckie. Świątynia w części pierwotnej zbudowana jest z kamieni polnych, w częściach nowszych z cegły. Z pierwotnego kościoła zachowane zostało prezbiterium, przekształcone w kruchtę oraz częściowo mury nawy.

Najcenniejsze elementy wyposażenia: - barokowy ołtarz główny z około 1724 - kropielnica granitowa, dawna chrzcielnica (prawdopodobnie z drugiej połowy XIII wieku).
W kościele znajduje się tablica pamiątkowa ku czci Tadeusza Osowskiego, który zginął 2 czerwca 1943 w obozie koncentracyjnym Flossenbürg 2.
Przy świątyni stoi pomnik Polaków zamordowanych przez Niemców w 1939: Bronisława Brzozowskiego, Jana Majkowskiego, Jana Kołodzieja, Konrada Młodzika, Walentego Słomianego i. Jana Ziemby.