Browar założony przez Franciszka Lorentza w 1879 r. na nieruchomości pod nr 1106, przy ul. Widzewskiej (obecnie ul. Kilińskiego 85). Od zainstalowania maszyny parowej i wybudowania stajni na początku lat 90. XIX wieku notujemy wzrost zatrudnienia w zakładzie do 36 robotników. W tym czasie produkowano około 750 000 litrów złocistego napoju rocznie. Jednak koniec wieku przynosi spadek produkcji.

Edward Lorentz zarządzał browarem oraz pełnił funkcję przedstawiciela Towarzystwa Akcyjnego Browarów Parowych "Haberbusch i Schiele" w Warszawie, które miało skład w Łodzi przy ul. Przejazd 65 (ul. Tuwima). W tym okresie głównym priorytetem było warzenie taniego piwa na każdą kieszeń. Franciszek jr. i Juliusz, synowie Edwarda, dzierżawili browar ojca za 5000 rubli rocznie.

Z początkiem XX wieku nad zakładem zbierają się czarne chmury. Nowe inwestycje oraz znaczna redukcja etatów na niewiele się zdały. W gorącym, 1905 roku próbowano ratować sytuację. Podwyżka cen i co dziwne wzrost produkcji okazują się łabędzim śpiewem przedsiębiorstwa. Przysłowiowym gwoździem do trumny okazało się ogromne zadłużenie, co doprowadziło do licytacji browaru 3 czerwca 1909 roku. Właścicielami zostali panowie Adolf Trautwein i Wilibald Ulrich z których pierwszy prowadził przy ul. Piotrkowskiej 73 sklep kolonialny. Wspólnicy którzy zakupili browar za sumę 45 tys. rubli, uruchomili go pod nazwą "Salvator" niedługo po licytacji.

Po zakończeniu I wojny światowej, w 1919 roku bracia Artur i Gustaw Keilich nabywają zakład. W międzywojniu na tej posesji działało wiele firm i zakładów m.in. zakład kowalsko - kołodziejski, mechanika samochodowa, pralnia chemiczna, mechaniczny zakład ślusarski, Chrześcijański Cech Kołodziei czy hurtownia skażonego spirytusu "VESTA" E. Jankowski i S-ka. Po 1945 r. funkcjonował zakład introligatorski Jana Majerowicza.

Obecnie posesja zamieszkała w części przez lokatorów i użytkowana przez firmy prywatne.