Mennonici osiedlali się na Nizinie Walichnowskiej od XVII w. Śladami ich bytności są dziś przede wszystkim wały, kanały i pompownie, ale także układy zabudowy, domy zbudowane na terpach (lub same terpy, z nowymi budynkami) oraz cmentarze. W Wielkich Walichnowach zachowały się pozostałości nagrobków i stel, nie ma jednak ogrodzenia ani nawet jednego, charakterystycznego dla tego regionu żeliwnego krzyża.