Na kompleks hydrotechniczny w Białej Górze składają się trzy obiekty. Ich głównym zadaniem jest regulacja stanu wody w rzekach Nogat i Liwa (Renawa). Obiekt można zaliczyć również do cudów techniki i atrakcji turystycznych Białej Góry - niezwykły kunszt i precyzja wykonania ucieszą oko niejednego turysty.

Pierwsza śluza umożliwiająca regulację poziomu wody w Nogacie, tzw. Wielki Upust, została wybudowana w 1852 roku (przebudowana w 1879 roku). Jest najbardziej interesującym zabytkiem, architektonicznie nawiązującym do dwóch stylów - gotyckiego i romańskiego. XIX-wieczna, ceglana budowla z przepustami w formie sklepionych tuneli przypomina trochę wieżę zamkową.

Największe znaczenie dla celów żeglugowych ma zbudowana w 1916 r. w nowym przekopie Nogatu śluza komorowa. Służy ona do regulacji przepływu wód odpływających z Wisły do Nogatu. Komora śluzy ma konstrukcję betonową oblicowaną cegłą klinkierową. Zamykają ją dwuskrzydłowe stalowe wrota. Śluza dotrwała w dobrym stanie do dziś. Ciekawostką jest, że śluza była do 1939 r. granicą trzech państw: Polski, Niemiec (Prusy Wschodnie) i Wolnego Miasta Gdańska, a dziś leży u styku 3 powiatów: sztumskiego, kwidzyńskiego, tczewskiego i 2 kilometry od powiatu malborskiego.

Najpóźniej powstała, obecnie nieużywana, mała śluza w ujściu Liwy do Nogatu. Została ona wybudowana w latach 30. XX wieku dla potrzeb żeglugi niewielkich jednostek rzeką Liwą.