W 1889 r. Wągrowiec uzyskał połączenie kolejowe biegnące z Inowrocławia do Krzyża. W 1901 r. miasto stało się węzłem kolejowym po uruchomienia linii łączącej je Poznaniem. Do 1908 r. linię przedłużono do Bydgoszczy. Stacja w Wągrowcu została rozbudowana na potrzeby rosnącego ruchu pasażerskiego i towarowego. W ostatnim ćwierćwieczu XX wieku tracące na znaczeniu linie kolejowe zostały zlikwidowane przez Polskie Koleje Państwowe. Dziś funkcjonuje tylko połączenie z Poznania do Gołańczy. Od 2011 r. prowadzona jest modernizacja tej linii przy wsparciu z środków Unii Europejskiej.

Dworzec kolejowy w Wągrowcu oddany został do użytku w 1888 r. Neorenesansowy obiekt posiada zróżnicowaną bryłę o ceglanych elewacjach. Składa się ona z pięciu części o różnych wysokościach. Nakrywają je dwuspadowe dachy częściowo z lukarnami doświetlającymi poddasze. Na parterze oprócz hali obsługi pasażerów znajduje się bar restauracyjny. Budynek dworca poddano w ostatnim czasie częściowemu remontowi, jednak wieloletnie zaniedbania wymagają jeszcze wielu nakładów. Zespół stacji kolejowej ujęty został w gminnej ewidencji zabytków Wągrowca.