Ulica Kolejowa w Wągrowcu należała od początku swojego istnienia do ważniejszych arterii miasta. Przy niej powstało na przełomie XIX i XX w. kilka ważnych dla miasta budynków. Jednym z nich była szkoła powszechna, w której uczyły się dzieci z rodzin katolickich i ewangelickich.

Trudne warunki lokalowe wągrowieckich szkół katolickiej i ewangelickiej w drugiej połowie XIX w. były przyczyną budowy nowych obiektów przy ulicy Kolejowej (wówczas Bahnhofstrasse). W latach 1893-1897 wzniesiono tutaj dwa budynki, większy dla dzieci katolickich, a mniejszy dla ewangelickich. Obie szkoły oddzielało ogrodzenie. W 1905 r. szkołę ewangelicką przeniesiono do Seminarium Nauczycielskiego. Od tego czasu całość działała jako Katolicka Szkoła Powszechna w Wągrowcu (Katolische Volksschule zu Wongrowitz).

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości budynki przejęły polskie władze oświatowe, tworząc w nich siedmioklasową Szkołę Powszechną. W czasie okupacji Niemcy zorganizowali tutaj szkołę niemiecką. Po II wojnie światowej w obiektach przy ulicy Kolejowej mieściła się Szkoła Podstawowa, a od 1999 r. Gimnazjum nr 1 im. Marii Konopnickiej.

Budynki szkolne przy ulicy Kolejowej ujęto w gminnej ewidencji zabytków prowadzonej przez Urząd Miasta Wagrowca.