Granówko jest niewielką, liczącą niewiele ponad 300 mieszkańców wsią w powiecie grodziskim. Pierwsze wzmianki o istniejącej tutaj osadzie pochodzą z 1423 r. Przez wieki stanowiła ona dominium Granowskich będących właścicielami pobliskiego Granowa. W 1804 r. wieś wraz z gruntami kupił Jan Nepomucen Nieżychowski, dyrektor Ziemstwa Kredytowego Poznańskiego. W rękach tej rodziny wieś pozostawała do wybuchu II wojny światowej. Przez dwadzieścia lat (1903-1923) Granówko należało do Rodryga Dunina, męża wdowy po Stanisławie Nieżychowskim. Po zakończeniu wojny majątek upaństwowiono.

Jan Nepomucen Nieżychowski zbudował w zakupionych dobrach siedzibę dla swojej rodziny. Budowa pałacu trwała w latach 1820-1830. Ten późnoklasycystyczny budynek zaprojektował być może doskonały niemiecki architekt David Gilly, działający na przełomie XVIII i XIX wieku w Poznaniu lub architekt czerpiący wzory z jego dorobku.

Piętrowy pałac wzniesiono na rzucie prostokąta i nakryto czterospadowym dachem. Fasadę frontową ozdobił wysoki portyk z kolumnami jońskimi zwieńczony tympanonem. Od strony ogrodu znajdował się obszerny ganek zwieńczony tarasem na wysokości piętra. Do pałacu przylegał park krajobrazowy założony w czasie jego budowy.

Po II wojnie światowej pałac Nieżychowskich mieścił szkołę podstawową i przedszkole. Od kilku lat budynek pozostaje nieużytkowany popadając w coraz gorszy stan. Pałac ma od niedawna nowego właściciela, który planuje jego restaurację.