Wielbicieli secesji w budownictwie chciałbym tym razem zaprosić na ulicę Matejki w Poznaniu. Przy arterii tej od 1902 r. zaczęły powstawać ekskluzywne kamienice mieszkalne osiedla założonego według pomysłu niemieckiego architekta Maxa Johowa. Johow przy współudziale innego doskonałego projektanta tamtych czasów Emila Asmusa stworzył w tej części Łazarza wzorcowy kompleks, który dziś w całości stanowi zabytek.

Bogactwo form stojących tu domów zachwyci każdego przechodnia. Poświęćmy chwilę uwagi narożnej kamienicy stojącej u zbiegu ulicy Matejki z ulicą Siemiradzkiego. Kamienica nosząca numer 55 powstała w 1903 r. jako jeden z pierwszych budynków osiedla. Autorem projektu kamienicy był Emil Asmus. Ten czterokondygnacyjny dom o dwóch skrzydłach otrzymał piękne detale architektoniczne.

Szczególnie zwraca uwagę jego narożnik z pseudowieżą, którą zwieńczono jednym z najciekawszych hełmów. Szczyt ten budzi skojarzenia z budownictwem cerkiewnym, centralny hełm otaczają z trzy mniejsze o cebulastej formie. W bryle budynku nie mogło zabraknąć tradycyjnych wykuszy i balkonów. Obszerne wnętrza kamienicy otrzymały doskonałe wykończenia utrzymane oczywiście w duchu secesji.

Kamienica od stycznia 1993 r. znajduje się w ewidencji zabytków województwa wielkopolskiego.