Od kiedy Łazarz w kwietniu 1900 r. stał się częścią Poznania, nastąpił szybki rozwój nowej dzielnicy. Tereny dotychczasowej wsi rozparcelowano pod nową zabudowę, a ich atrakcyjność przyciągała bogatych inwestorów. Wśród nabywców działek byli Max Johow i Emil Asmus, którzy wpadli na pomysł budowy osiedla z luksusowymi mieszkaniami czynszowymi. Do pomysłu przekonali innych budowniczych Poznania. Od 1902 r. zaczęły powstawać pierwsze domy zespołu mieszkaniowego, tzw. Johow-Gelände. Ich projektanci pokazali w nich cały przekrój architektonicznych trendów początków XX w.

Dziś Dzielnica Johowa to swoisty skansen, w którym podziwiać można piękno dawnej sztuki budowlanej. Do najpiękniejszych kamienic zespołu Johowa należy budynek przy ulicy Matejki 54. Został ukończony w 1904 r. Dom dla inwestora Paula Bąkowskiego zaprojektował Emil Asmus. Niezwykle bogata w detal sztukatorski kamienica czerpie wzory z różnych stylów historycznych. Jej wyróżnikiem jest rzeźba mieszczanki z kwiatami w ręku stojąca we wnęce w centrum elewacji. Na zapleczu kamienicy założono ogród, a przed nią tzw. przedogródek, dziś już nieistniejący. Kamienica Paula Bąkowskiego wpisana została do rejestru zabytków we wrześniu 1992 r.