Tradycje grzebania zmarłych wokół kościołów wprowadzono na Soborze Rzymskim w 1059 r. Powstałe w ten sposób nekropolie służyły pochówkom do XIX w. W 1776 r. król Francji Ludwik XVI wydał zakaz grzebania przy kościołach, a rok później król pruski Fryderyk Wielki zakazał pochówków na terenie miast. Od tamtego czasu nowe nekropolie powstawały poza obszarem zabudowanym.

W Polsce znajdującej się pod zaborami obowiązywało prawo zaborców, w związku z czym i tutaj zaczęto tworzyć nowe cmentarze. Proces ten przebiegał przez długi czas ze względu na tradycje i oddalenie nekropolii od miejscowości. Niemniej wiek XIX ostatecznie przyniósł likwidację cmentarzy przykościelnych.

W Chynowie po zamknięciu cmentarza przy kościele nowy teren dla pochówków wyznaczono w pewnej odległości od świątyni, w pobliżu drogi prowadzącej do Drwalewa. Cmentarz ten służy po dziś dzień, a jego teren kilka razy powiększano. Wśród mogił można zobaczyć grupę grobów z przełomu XIX i XX w. Wśród nich są groby właściciela Piekut Aleksandra Skrzyszowskiego (zm. 1892 r.), właściciela Woli Chynowskiej Władysława Dziewanowskiego (zm. 1903 r.) oraz proboszcza parafii chynowskiej ks. Franciszka Chróstowskiego (zm. 1903 r.). Poza tym na cmentarzu spoczywają: Jan Dziewanowski, ułan Wojska Polskiego poległy 20.08.1920 w wojnie polsko-bolszewickiej oraz bezimienni żołnierze z wojny obronnej 1939 r.