Znajduje się przy ul. Świętojańskiej 15 na warszawskiej Starówce. 3-piętrowa, 4-osiowa, zwieńczona murkiem attykowym z tralkową balustradą. Powstała na początku XVIII w. w wyniku połączenia wcześniej istniejących tu kamienic (z XVI w. wzniesionej przez muratora włoskiego Antoniego de Galia i drugiej z początku XVII w.), zakupionych przez burmistrza Józefa Loupię. Zwieńczenie kamienicy pochodzi zapewne z okresu przebudowy na przełomie XIX i XX w.

Po zniszczeniu w 1944 r. ocalał parter i część fasady. Kamienica została odbudowana w 1953-56 w nawiązaniu do stanu sprzed zniszczenia z zachowanym łukiem portalu zwieńczonego szyszką i obramieniem okienka obok (pochodzących zapewne z kamienicy XVII-wiecznej). Sgraffito wykonał Edmund Burke. Kamienica stała się ponownie narożną – nie odbudowano bowiem sąsiedniej, istniejącej przed wojną kamienicy zabudowującej wlot do przywróconej obecnie uliczki łączącej Świętojańską z Piwną.