Kamienica ta znajduje się na Rynku Starego Miasta pod nr 23. Zbudowana została w pierwszej połowie XV w. w stylu gotyckim. Przebudowano ją na początku XVII w. w stylu barokowym.

Na początku XVII w. jej właścicielem był kupiec Piotr Kłos, zaś kilkadziesiąt lat później – gminny Starej Warszawy Urban Widkowski. I właśnie od jego imienia wzięto jej nazwę. Po Widkowskim dom był własnością szafarza królewskiego, Koryckiego. W połowie XVIII w. znalazła się w posiadaniu aptekarza Antoniego Andrychiewicza, który nadbudował go do czwartej kondygnacji. Po nim dom należał przez prawie sto lat do rodziny Gutheitów. W czasie Sejmów w kamienicy Urbanowskiej stawał gospodą marszałek nadworny Wielkiego Księstwa Litewskiego.

W 1922 r. kamienica Urbanowska została przebudowana przez Stefana Szyllera. W 1928 r. ozdobiono ją polichromią S. Sicińskiego.

W czasie powstania warszawskiego kamienica została spalona i zburzona do parteru. Zachowały się jedynie gotyckie piwnice, portal z XVII w. i krata nadświetla portalu z datą 1671. W latach 1950-53 odbudowano ją wg projektu Jana Bieńkowskiego.