Stary Gostyń jest dziś wsią położoną na morenowych wzgórzach leżących w okolicach Gostynia. Miejscowość istniała już w IX wieku wieku, gdy znajdował się tutaj drewniany gród. Do XII wieku należała do rodu Awdańców, po których władali nią Łodziowie. We wsi istniała parafia z drewnianym kościołem.

Około 1301 r. wojewoda kaliski i ówczesny dziedzic wsi Mikołaj Przedpełkowic ufundował nową, murowaną świątynię w miejsce drewnianego kościółka. Funkcje tutejszych proboszczów pełnili przez kilkaset lat benedyktyni z klasztoru w Lubiniu, będąc jednocześnie właścicielami wsi. W 1802 r. miejscowość odebrano zakonnikom i przekazano władzom miejskim Gostynia. Po kasacji zakonu w 1836 r. proboszczami zostali księża diecezjalni, a właścicielami wsi prywatni dzierżawcy.

Kościół św. Marcina w Starym Gostyniu jest murowaną budowlą gotycką przebudowywaną na przestrzni wieków wraz z rosnącymi potrzebami parafii. Ostatnia modernizacja miała miejsce w latach 1910-1912. Prowadzący ją architekt Roger Sławski przywrócił kościołowi dawną, wczesnogotycką formę. Wystrój i wyposażenie świątyni są barokowe, pochodzące z początku XVIII w. i uzupełnione w XIX i na początku XX w.