Szamotulskie wodociągi zaprojektowano i zbudowano w 1906 roku, a więc jeszcze w okresie, gdy Wielkopolska była pod zaborem pruskim. Powstały z funduszy kontrybucyjnych, jakie Niemcy uzyskały po zwycięskiej wojnie z Francją (1870-71). Projekt wodociągów i jego wykonanie powierzono firmie Heinricha Schevena z Düsseldorfu.

Heinrich Scheven był znanym wykonawcą wodociągów, kanalizacji i wież ciśnień. Architektura szamotulskiej wieży ciśnień nawiązuje do warownych budowli średniowiecza. Jej cokół w kształcie ośmiokąta wykonany został z kamienia i cegły, a monumentalny charakter podkreśla boniowanie kamiennej ściany. Cylindryczną konstrukcję z bębnem wystającym poza obręb trzonu zaprojektowano tak, aby była ozdobą miasta i podkreślała jego prestiż. Wieża wodna (zwana wieżą ciśnień) została wyposażona w zbiornik typu Barkhausen o pojemności 150 m3, umieszczony na wysokości około 36 metrów nad ziemią.

Wodociągi, mimo upływu lat, nie wymagały większych modernizacji ani nakładów inwestycyjnych, a pewna część dawnej infrastruktury funkcjonuje do dziś. Wieża ciśnień była wykorzystywana aż do 1978 roku.