Jednym z najbardziej charakterystycznych domów znajdujących się przy Rynku Starego Miasta jest Kamienica Pod Murzynkiem, nazywana również zamiennie Imlandowską, Dzianottowską oraz Ginterowską. Nosi numer 36.
O stojącym w tym miejscu domu, należącym do rodziny Syczów, źródła pisane wspominają już w 1449 r. Po nich właścicielami kamienicy w XV w. byli Skoczkowie i Szeligowie. Na przełomie XV i XVI w. budynek był własnością Jana Raka, który sprzedał ją w 1517 r. ówczesnemu burmistrzowi Starego Miasta, Jerzemu Baryczce. W XVI w. kamienicą władali kupcy Jan Fieląg i Jan Himiand, którzy dokonywali jej modernizacji i przebudów. W 1613 r. dom kupił snycerz królewski Jan Klug, który w 1622 r. zlecił królewskiemu budowniczemu, a zarazem swojemu sąsiadowi, Gerardowi Kleinpoldtowi, jego generalną przebudowę. Trwające ponad pięć lat prace budowlane dokończył w 1628 r. spadkobierca Kluga kupiec winny, będący również rajcą miejskim i burmistrzem, Jakub Gianotti. Budynek po tej przebudowie liczył cztery kondygnacje zwieńczone attyką i posiadał trzytraktowy układ wnętrz. Jego elewacje ozdobiły sgraffito oraz charakterystyczna, istniejąca do dziś głowa murzynka. Kamienicę połączono gankiem z tylną oficyną. Po 1650 r. kamienicę kupił ówczesny burmistrz Juliusz Ginter będący właścicielem pobliskiego budynku przy ulicy Nowomiejskiej 8.
Po Ginterze wielokrotnie zmieniały się rodziny zajmujące dom. Takie częste zmiany własności trwały do lat dwudziestych XX w. W 1922 r. kamienicę przejęło Towarzystwo Dziennikarzy i Literatów Polskich, które miało w niej swoją siedzibę do 1938 r. W 1928 r. budynek poddano remontowi, odnowiono m.in. sgraffito w elewacji. W 1938 r. towarzystwo odsprzedało kamienicę Gminie m.st. Warszawy, która przeznaczyła ją wraz z domami 34 i 32 na siedzibę Muzeum Dawnej Warszawy. Prace konserwatorskie i adaptacyjne prowadzone były przez Jana Zachwatowicza. Przerwał je wybuch drugiej wojny światowej.
Czas powstania warszawskiego kamienica przetrwała prawie bez szwanku. Niewielkie uszkodzenia powstały jedynie w części dachowej. Podczas odbudowy Starego Miasta Kamienicę Pod Murzynkiem poddano konserwacji, zrekonstruowano zniszczone elementy, w tym głowę murzynka w fasadzie.
Dzisiaj kamienica jest częścią Muzeum Historycznego m.st. Warszawy. Doskonale zachowana, stanowi przykład dawnego budownictwa mieszczańskiego stolicy.