Drezdenko to miasto założone przez wielkopolskich Piastów w początkowym okresie polskiej państwowości. Jednak bliskie położenie przy granicach ziem należących do Brandenburgii spowodowało, że zamieszkane było w znacznym stopniu przez ludność niemiecką. Po jego przejęciu na przełomie XIII i XIV wieku przez margrabiów brandenburskich miasto wróciło do Polski dopiero po 1945 r.

Niemieckie panowanie na tych terenach oraz reformacja spowodowało powstanie licznej gminy ewangelickiej. Pozostali wierni wyznania katolickiego, głównie Polacy byli nieliczną, około stuosobową grupą. Do XIX wieku nie posiadali swojej świątyni. Sytuacja uległa jednak zmianie w XIX wieku. Rozwijające się od początku XIX wieku Drezdenko potrzebowało nowej siły roboczej. Aby sprostać potrzebom sprowadzano tutaj polskie rodziny proponując im osiedlenie.

Nowi mieszkańcy należeli do kościoła katolickiego. Szybko rosła liczba wiernych, którzy podjęli organizację swojego życia. W 1863 r. założyli szkołę dla dzieci, która znalazła siedzibę w domu przy dzisiejszej ulicy Żeromskiego. W budynku tym urządzono także kaplicę. W latach 90-tych XIX wieku, gdy katolików w Drezdenku mieszkało już ponad czterystu uzyskano zgodę na budowę kościoła. Przeznaczono pod niego działkę w pobliżu szkoły. Budowa świątyni zakończyła się w 1898 r. W tym samym roku kościół pw. Matki Bożej Różańcowej poświęcono.

Po 1945 r. kościół stał się pomocniczą świątynią parafii Przemienienia Pańskiego. Katolicka świątynia przy ulicy Żeromskiego jest budowlą neogotycką. Z nawą łączy się niewielkie trójboczne prezbiterium. W strzelistej wieży usytuowanej od strony ulicy umieszczono wejście oraz kruchtę. Pierwotne wyposażenie, zachowane do dziś, uzupełniono w latach powojennych. W 1987 r. wstawiono nowe okna witrażowe.

Od 2009 r. kościół widnieje w rejestrze zabytków województwa lubuskiego Narodowego Instytutu Dziedzictwa (wpis o numerze L-308A).