W pierwszej połowie XIX wieku była tu chłopska zagroda należąca do Joachima Albrechta. W drugiej połowie XIX wieku właścicielem był Michael Albrecht, posiadający 195,62 morgi ziemi (50 ha). W 1910 roku, gdy właścicielem był August Albrecht, w zagrodzie było osiem budynków: dom, stodoła ze stajnią, budynek bramny, budynek z piwnicą, szopa na drewno, dom dla robotników dniówkowych ze stodółką. W 1914 roku pobudowano szopę na wozy i maszyny. Od roku 1921 właścicielem był Gerhard Albrecht i Gertha z d. Schulz.

W zagrodzie, od której w 1945 roku oddzielono budynki dla robotników (posesja nr 37) jest teraz sześć wolnostojących budynków. Cztery tworzą zamkniętą czworoboczną zagrodę z budynkiem bramnym od drogi, który stoi w tym samym miejscu co istniejący w pierwszej połowie XIX wieku. Budynek był w XX wieku remontowany, co oznaczono na belce od strony podwórza napisem: " B.H.G.A.1924 B.M.C.Z." (inwestor Gerhard Albrecht, rok 1924, majster C.Z.).

Po zachodniej stronie podwórza stoi najstarszy w zagrodzie budynek - ryglowa stodoła, zbudowana - jak oznaczono na belce na wrotami - w 1858 roku. Tę pierwotnie dużą jednoklepiskową stodołę, pod koniec XIX wieku powiększono, aż do domu. W głębi podwórza stoi piętrowy ryglowy dom, którego architektura wskazuje, że wybudowany został w połowie XIX wieku. We frontowej elewacji przy wejściu umieszczono belkę z wyrytym napisem: M B.H.M.A.+B.M.L.A. ". Za domem jest ogród. W ogrodzie zachował się ryglowy, piętrowy dom -1 mieszkania dla robotników.

Tekst: Elżbieta Szalewska z przyzagrodowej tablicy