Pierwsze udokumentowane informacje o gdańskim ratuszu pochodzą z 1357 roku. Najstarsze dokumenty mówią o budowniczym Henryku Ungeradinie, który wzniósł dwukondygnacyjny budynek od strony ulicy Długiej. W XV stuleciu ratusz podwyższono o jedną kondygnację, a wysokość wieży podwojono. Niestety, jej pierwotny gotycki hełm spłonął już w 1494 r. W owych czasach była to najbardziej reprezentacyjna budowla miasta. Przebudowę gotyckiego gmachu na renesansową, obszerniejszą siedzibę władz miejskich podjęto po pożarze w 1556 r. Ostateczny kształt wnętrzom nadali licznie zatrudnieni niderlandzcy artyści pod kierunkiem Antoniego van Obbergena. W kolejnych stuleciach wygląd ratusza pozostawał bez większych zmian, wyjąwszy niefortunną przeróbkę wystroju Wielkiej Sali Wety w 1842 r. oraz kilkukrotną zmianę portalu i schodów głównego wejścia.
W 1945 r., konserwatorowi zabytków udało się zdemontować i ocalić przed zniszczeniem część wyposażenia, dzięki czemu po wojnie mogło ono powrócić na swoje miejsce. Po trwającej 25 lat odbudowie, w 1971 r. otwarto w ratuszu Muzeum Historii Miasta Gdańska. Widoczna od Motławy fasada ratusza Głównego Miasta jest najbardziej charakterystycznym elementem gdańskiej Starówki. Gotycką wieżę wieńczy niepowtarzalnej urody renesansowy hełm z podwójną latarnią. W większej zawieszono 14-sto dzwonowy carillon, wygrywający melodie z okazji miejskich uroczystości. Zegar – umieszczony na najwyższej kondygnacji – pochodzi z 1561 r. Wieżyczki flankujące wschodnią, gotycką ścianę szczytową są zakończone małymi latarniami. W jednej wisiał ongiś dzwon, którego dźwięk zwiastował egzekucje wykonywane przed Dworem Artusa. Sala Czerwona. Zdobienia Letniej Sali Rady – zwanej też Wielką lub Czerwoną – porównuje się do Sali Senatorskiej weneckiego Pałacu Dożów.
Arcydziełami sztuki rzeźbiarskiej są tu: wspaniały portal z drzwiami wejściowymi, powiązany wspólną dekoracją z ławami rady oraz kominek z 1593 r., dzieło mistrza z Gandawy, Willema van der Meera. Cykl ścienny siedmiu obrazów z 1595 r., namalowanych przez Hansa Vredemana de Vriesa, miał przypominać rajcom o cnotach moralnych, a 25 obrazów sufitowych stanowi apoteozę Gdańska i jego związków z Polską. Pozostałe sale: - Wielka Sala Wety (Ławy) - Sala „Wielki Krzysztof” - Zimowa (Mała) Sala Rady - Mała Sala Ławy (Sądowa) - Sala „Pod Zodiakiem”. Na szczycie wieży ratuszowej (81,5 m) władze miasta w 1561 r. umieściły pozłacany, naturalnej wielkości posąg króla Zygmunta Augusta. Z wysokości 48 m nad poziomem ulicy, po wspięciu się na 102 stopnie, można podziwiać wspaniałą panoramę gdańskiej Starówki.