Na zespół składają się klasztor i kościół p.w. św. Józefa. Pijarów sprowadził do Wielunia kasztelan Wojciech Urbański w roku 1684. Był on jednocześnie fundatorem drewnianych budynków klasztornych i Kolegium Pijarskiego. Zabudowania te zostały spalone przez Szwedów podczas wojny północnej. Nowe, murowane budynki kolegium zbudowano w latach 1737-1742. W tym samym czasie zbudowano przyklasztorny kościół św. Józefa. Obiekty były kilka razy trawione przez pożary, a najbardziej przez pierwszy w roku 1795, jednak już w roku 1801 zostały odbudowane. Kościół płonął jeszcze w roku 1858 oraz 1878. Po Powstaniu Styczniowym w roku 1864 klasztor zlikwidowano i od tej pory jego budynki mają świeckie przeznaczenie. Kościół w typie bazyliki jest okazałą z zewnątrz budowlą w stylu barokowym z dwiema wieżami i prezbiterium półkoliście zamkniętym od strony południowej. Wewnątrz polichromie i ołtarze z iluzjonistycznym malarstwem. Znajdują się tu również cenne tablice nagrobkowe z 1531 i 1621 roku oraz herbowe kartusze z pierwszej połowy XVII w przeniesione ze zniszczonej podczas II wojny światowej gotyckiej kolegiaty.