Kościół parafialny pw. św. Marcina w Stężycy wybudowany został w XV wieku, jednakże dokładna data powstania świątyni nie jest dokładnie znana. Najprawdopodobniej powstał jeszcze za czasów Władysława Jagiełły. Przyjęło się, że umowną datą jego powstania jest 1434 rok. Kościół jest w stylu gotyckim, a dokładnie gotyku nadwiślańskim, jakim jest Stężycka świątynia - jest na Lubelszczyźnie niezwykłą rzadkością. Większość kościołów budowanych w tym stylu znajduje się w rejonie Krakowa.

Na początku XVI wieku świątynia w wyniku pożaru została znacznie zniszczona. Podczas odbudowy zmieniono pierwotną bryłę budynku, dobudowując m.in. boczne kaplice oraz nowe portale. Pod koniec II Wojny Światowej, a dokładnie 3 września 1944, świątynia uległa kolejnemu zniszczeniu. Mianowicie została ostrzelana przez artylerię niemieckiego okupanta. Od strzałów kościół ponownie zaczął się palić, w wyniku czego spaleniu uległo praktycznie całe wnętrze. Dzięki poświęceniu ówczesnego proboszcza ks. Edwarda Bielińskiego, który narażając swoje życie usiłował ratować wyposażenie świątyni, udało się ocalić zakrystię. Z kościoła pozostały tylko ściany. Ponowna odbudowa rozpoczęła się w 1946 roku i trwała przez siedem lat. Na jednej ze ścian można odnaleźć gmerk, czyli autorski znak budowniczego kościoła. Który znajduje się na jednej z cegieł od strony prezbiterium, oraz odciski palców w jednej z cegieł. Obok wyryto także napis „IOHANNES”