Od 1105 r. wieś pojawia się w dokumentach stwierdzających przywileje klasztoru Benedyktów, następnie w dokumentach wydawanych w latach 1229 i 1275 przez Bolesława Wstydliwego i Kunegundę. W 1282 r. została przeniesiona dokumentem Leszka Czarnego na prawo magdeburskie. Kazimierz Wielki w 1363 r. nadał sołectwo opatowi tynieckiemu. Wieś znajdowała się w posiadaniu klasztoru do 1786 r., następnie przeszła w ręce prywatne.

Wieś warto zobaczyć m.in. ze względu na wyróżniającą ją klasyczną zabudowę ulicową, zgrupowaną wzdłuż ciągów komunikacyjnych i głównej drogi, stanowiącej odcinek traktu historycznego z Krakowa na Śląsk. We wsi zachowało się kilka charakterystycznych, ośmiobocznych stodół, dawniej często występujących w okolicach nadwiślańskich.