Kościół, który powstał z fundacji kanclerza i prymasa Jana Łaskiego został zbudowany w latach 1517-23 w stylu późnego gotyku. Został gruntownie przebudowany po pożarze, który zniszczył światynię w roku 1749 i zmienił wówczas swój styl na barokowy. Dobudowano wtedy dwie kaplice, których patronkami zostały św. Anna i Matka Boska.

Aktualnie kościół posiada trzy nawy oraz prezbiterium zamknięte wielobocznie. Wyposażenie to przede wszystkim rokokowe ołtarze: główny z obrazem św. Michała pędzla Filipa Castaldiego z ok. 1760 roku oraz boczne z obrazami Świętej Rodziny i św. Rocha oraz świętych Antoniego, Wojciecha i Stanisława. Bardzo cennym zabytkiem jest alabastrowa płaskorzeźba w formie tonda "Madonna z Dzieciątkiem" z końca XV wieku florenckiego artysty Andrei della Robbi, którą prawdopodobnie Jan Łaski otrzymał od papieża Leona X. W zakrystii stoi barokowa szafa z połowy XVII wieku, bogato intarsjowana. Z pierwotnego stylu budowli w zakrystii i skarbcu, przylegających do prezbiterium zachowały się gotyckie sklepienia gwiaździste.

Obok kościoła stoi od roku 1982 obelisk poświęcony jego fundatorowi - Janowi Łaskiemu.