Legenda głosi, że w miejscu dzisiejszego kościoła stała kiedyś kaplica wystawiona przez możnego rycerza w podzięce Bogu za odnalezienie zagubionej córeczki.
Kościół pw. św. Jakuba zbudowany został prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV w., to piękne połączenie romańskiej architektury oraz gotyckich i renesansowych malowideł. Prezbiterium kościoła jest sporo starsze niż nawa, która pochodzi z XV w., a wzniesiona na miejscu wcześniejszej drewnianej.W tym też czasie dobudowano kruchtę, zakrystię, dobudówkę północną oraz poszerzono okna prezbiterium. Wewnątrz prezbiterium zachowało się autentyczne sklepienie krzyżowo-żebrowe z bardzo ciekawymi wspornikami, zdobionymi motywami roślinnymi. Na ścianach prezbiterium słabo widoczne freski z XIV w., odkryte w 1936 r., w nawie renesansowa polichromia.
Godny polecenia jest w bocznej nawie ołtarz z obrazem Matki Boskiej Mieronickiej z XVII wieku.Koło ołtarza są dwie pamiątkowe tablice: pierwsza upamiętnia - XVII- wiecznego pamiętnikarza Jana Chryzostoma Paska,który w 1667 r. brał ślub w tym kościele, druga zaś - Kajetana Wincentego Kielisińskiego, znakomitego rysownika i grafika i bibliotekarza - urodzonego w Mieronicach i ochrzczonego w tutejszym kościele. Nad wejściem głównym znajduje się drewniany chór z malowidłami na drewnie. W II połowie XVI wieku przez pewien czas kościół był przejęty przez różnowierców. Świadkiem tego są zachowane na ścianie świątyni dwie tzw. zacheuszki - to takie miejsca które się namaszcza olejami świętymi w czasie konsekracji,a znakiem tego jest ich pochodzenie z różnych okresów.W pobliżu kościoła stoi oryginalna drewniana dzwonnica z przełomu XVIII/XIX w.
Świątynia mieronicka to chyba najmniejszy romański kościół w Polsce. Cmentarz parafialny z nagrobkami lokalnych rodzin ziemiańskich z XIX w.