Stojący w tym miejscu pierwotny kościół nosił wezwanie św. Małgorzaty Panny i Męczenniczki i był drewniany. Na początku XIV w. już mówiono o nim „stary” a ok. 1350 r. wybudowano w tym miejscu niewielki ale już murowany kościółek. W połowie XVI w. został rozbudowany przez ówczesnego właściciela Janowca, Piotra Firleja.

Kiedy jego syn, Andrzej – gorliwy krzewiciel kalwinizmu – nową część świątyni przekazał protestantom, w starej nadal odbywały się nabożeństwa katolickie. Taki stan rzeczy trwał niemal do końca XVI w. Po przejęciu dóbr janowieckich przez Tarłów, kościół został przywrócony katolikom. Dobudowano wówczas wieżę a obie części budowli – starą i nową – połączono w jedną całość. „Stary” kościół stał się tym sposobem boczną kaplicą św. Anny. Poświęcony na nowo otrzymał tym razem wezwanie św. Stanisława i św. Małgorzaty.

W wystroju wnętrza uwagę zwracają barokowe ołtarze (zarówno główny, jak i boczne) oraz manierystyczny nagrobek Andrzeja Firleja i jego żony, Barbary ze Szreńskich, na którym – co ciekawe - umieszczone jest epitafium sugerujące, że spoczywa tam Stanisław Tarło . Jedynie tablice umieszczone na ścianie obok oraz widniejące na nim herby informują o tym, komu faktycznie jest przeznaczony.

Kościół parafialny p.w. św. Stanisława Biskupa i Męczennika i św. Małgorzaty należy do dekanatu zwoleńskiego. Zwiedzanie możliwe jest przed i po nabożeństwach