Wieś Witów znana jest jako siedziba istniejącego tu od XII do XVIII w. klasztoru norbertanów. Dramatyczne wydarzenia związane z najazdem tatarskim na klasztor opisane zostały w powieści Deotymy Branki w jasyrze. Po klasztorze zostały zabytki: ponorbertański kościół św. Małgorzaty i brama obronna z 1470 r.

Niewiele osób wie, że właśnie w Witowie, nad Luciążą archeolodzy znaleźli ślady obozowisk łowców reniferów, przedstawicieli tzw. kultury świderskiej sprzed 14-12 tys. lat. Ich potomkami są dzisiejsi Lapończycy.