W XVIII wieku pałac był własnością opatów klasztoru cystersów w Lubiążu. Budynek wzniesiony był w 1728 roku przez nieznanego architekta. Pałac zbudowany jest na planie prostokąta z dachem łamanym pokrytym dachówką. Wewnątrz budynku znajduje się reprezentacyjna klatka schodowa w stylu barokowym.

Północna i zachodnia fasada budynku posiada bogatą elewację. Od strony północnej w części środkowej budynku znajduje się ryzalit z bogato rzeźbionym portalem. Nad ozdobnym obramieniem drzwi wejściowych mieści się balkon z posągami św. Jadwigi i św. Jana Chrzciciela. Pod gzymsem znajduje się herb opactwa cystersów w Lubiążu.

Brama wjazdowa oraz okucie drzwi wejściowych pochodzą z XVIII wieku. W XIX wieku po przejęciu majątku przez rząd pruski pałac przechodził w ręce różnych właścicieli. W latach 1963-1968 budynek przeszedł kapitalny remont odzyskując dawny układ wnętrza. Od 1959 roku w pałacu znajduje się Muzeum Miedzi.