Budynek dawnej Akademii Rycerskiej wznoszony był etapowo. Na początku w 1709 r. powstało skrzydło zachodnie według projektu włoskiego architekta Juliusza Simonettiego. Kolejne skrzydła budynku zaprojektowane przez wiedeńskiego architekta Antonia Erharda Martinellego powstały w latach 1728-1738. W wyniku wojen śląskich i zajęcie śląska przez Prusy przerwano rozbudowę Akademii Rycerskiej. Ostatnie skrzydło północne wzniesione zostało dopiero w 1804 roku.

Najbardziej interesująca jest fasada skrzydła południowego która posiada bogaty barokowy wystrój i znajduje się od strony ulicy Chojnowskiej. Budynek ma kształt czworoboczny z wewnętrznym dziedzińcem. Wewnątrz Akademii znajdują się przepiękne sale charakteryzujące się kolebkowym sklepieniem. Akademię Rycerską w Legnicy utworzono w 1708 roku przez cesarza Józefa I Habsburga, dzięki fundacji piastowskiego księcia legnicko-brzeskiego Jerzego Rudolfa.

Obok śląskiej młodzieży szlacheckiej, katolickiej i protestanckiej w Akademii kształcili się również Polacy z rodzin magnackich. Spośród najwybitniejszych uczniów Akademii był Andrzej Zamoyski - późniejszy Kanclerz Wielki Koronny oraz Feliks Łojko-Rędziejowski - historyk, ekonomista, dyplomata i mąż zaufania króla Stanisława Augusta.

W czasach pruskich Akademię przekształcono na ogólnokształcącą szkołę średnią. W latach 1811-1944 w budynku mieściło się gimnazjum Johanneum. Po II wojnie światowej w latach 1945 - 1978 w obiekcie stacjonowała Północna Grupa Wojsk Armii Radzieckiej. Od 1978 roku budynek Akademii Rycerskiej został przekazany polskiej administracji publicznej. Obecnie w budynku znajduje się: Szkoła Muzyczna, Legnickie Centrum Kultury, oddział Muzeum Miedzi, Urząd Stanu Cywilnego i inne wydziały Urzędu Miasta.