Aula Leopoldina (Auditorium Academicum) to najpiękniejsze i najbardziej reprezentacyjne wnętrze wzniesionego w latach 1728-1732 gmachu głównego Uniwersytetu Wrocławskiego. Swój pyszniący się ozdobami wystrój zawdzięcza przede wszystkim trzem artystom; dekoracje stiukowe to dzieło Franciszka Józefa Mangoldta z Brna, drewniane rzeźby wykonał Krzysztof Hollandt, zaś freski Jan Handke. Podłoga została wyłożona płytami z marmuru, zaś rzut wydłużonego trapezu, na planie którego zbudowana jest sala, stwarza iluzję wydłużenia wnętrza.

Ściany auli ozdobione zostały szesnastoma portretami osobistości związanych z początkami uniwersytetu. Połowa z tych obrazów została skradziona w 1997 r., policji udało się odzyskać tylko jeden. Resztę zastąpiono kopiami. Swoje imię aula zawdzięcza cesarzowi Leopoldowi I, który w 1702 r. założył uniwersytet. Postać fundatora na tronie znajduje się w centrum grupy rzeźbiarskiej zdobiącej podium. Towarzyszą mu synowie oraz dwaj inni cesarze niemieccy, Józef I i Karol VI. Bogato rzeźbiony portal, liczne freski na stropie i na ścianach, różnorodne barwy oraz empora muzyczna ze stiukową balustradą sprawiają, że Aula Leopoldina zdaje się żyć.

Obecnie odbywają się w niej najważniejsze uroczystości uniwersyteckie i od czasu do czasu koncerty.