Blechnarka jest niezwykle malowniczą wsią położoną w Beskidzie Niskim. Została założona przez polskich rycerzy Gładyszów w 1528 r. na prawie wołoskim, na tzw. surowym korzeniu, czyli miejscu wcześniej niezagospodarowanym. Wieś została zasiedlona wprawionymi w ujarzmianu dzikich gór Rusinami. Nazwę wsi wywodzi się od blechnarów - rzemieślników zajmujących się bieleniem płótna, co może wskazywać na dawną profesję jej mieszkańców.

Okolice wsi znaczone są pamiątkami po ich burzliwej historii. W XVIII w. toczyły się tu walki Konfederatów Barskich. Liczny oddział dowodzony przez Kazimierza Pułaskiego stoczył tu bitwę w lipcu 1770 r., po której na górze Jawor do dziś można znaleźć pozostałości umocnień zwane "okopami konfederatów". W czasie tych walk zniszczeniu uległa pierwsza cerkiew stojąca w miejscu dzisiejszej kaplicy św. Mikołaja.

Bezpośrednio po ostatnim rozbiorze Polski wieś liczyła ok. 510 mieszkańców, głównie Łemków, utrzymujących się bielenia tkanin, tkactwa i hodowli bydła. W czasie pierwszej wojny światowej wieś była świadkiem niezwykle zaciętych walk pomiędzy armiami Rosji i Austro-Węgier. Największa bitwa rozegrała się pomiędzy 1 a 4 kwietnia 1915 roku. Pamiątkami tych wydarzeń są cmentarze wojenne nr 49 i 50.

Po drugiej wojnie większość łemkowskich mieszkańców wsi została przesiedlona w ramach akcji Wisła. Część z nich wróciła tu w późniejszych latach odbudowując wieś. Na terenie wsi znajduje się zabytkowa cerkiew św. św. Kosmy i Damiana, w której w dniu patronów odbywa się uroczystość zwana “kereszem”. Jest też kilka zabytkowych kapliczek stojących wzdłuż drogi do Wysowej.

Dziś wieś zamieszkana jest zaledwie przez kilkadziesiąt osób utrzymujących się głównie z rolnictwa i turystyki. Przez wioskę przebiega żółty szlak turystyczny prowadzący z Wysowej na Przełęcz Wysowską, dwa czarne krótkie szlaki do cmentarzy wojennych oraz biegnący wzdłuż granicy państwowej czerwony Główny Szlak Beskidzki.