Budynek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdyni stanowi jeden z ważniejszych przykładów architektury modernistycznej w mieście. Jest on jednym z najbardziej rozpoznawalnych budynków Gdyni, jego modernistyczna architektura nawiązuje do elementów okrętowych, chętnie wtapianych w obiekty architektoniczne tamtych czasów. Zaokrąglony narożnik budynku, rzędy dużych okien przypominających doświetlenie kabin statku, zróżnicowana wysokość brył budynku oraz odcięcie optyczne przyziemia, nadające całości obiektu niezwykłej lekkości, to charakterystyczne cechy tego rodzaju architektury. Zaprojektowany w 1934 roku przez warszawskiego architekta Romana Piotrowskiego, został wzniesiony w latach 1935-1936.

Ta prestiżowa inwestycja została zlokalizowana na rogu kwartału nowej zabudowy miejskiej, w bezpośrednim sąsiedztwie dworca kolejowego, przy głównej ulicy 10-tego Lutego prowadzącej na Skwer Kościuszki. Zaprojektowany na planie litery L, składa się z dwóch brył: wyższej, o kształcie stojącego prostopadłościanu, oraz niższej, wydłużonej, zakończonej cylindrycznym narożnikiem od strony ulicy 3 Maja. Niższa część budynku ma pięć kondygnacji, a wyższa siedem. Kompozycję uzupełnia parterowa, również cylindrycznie zakończona część, od strony ulicy 3 Maja. W przyziemiu budynku znajdowały się sklepy oraz jedna z najsłynniejszych gdyńskich kawiarni tamtych czasów - "Cafe Bałtyk". Przyziemie zostało wykończone płytami z czarnego granitu, a wyższe kondygnacje pokryto płytami jasnego piaskowca, co wizualnie odcina budynek od arterii, przy której stoi.