Dom o renesansowym rodowodzie, stojący przy Rynku 19 został wybudowany prawdopodobnie w XVI wieku w miejscu wcześniej istniejącego tu budynku. Historia kamienicy jest słabo udokumentowana. Podobnie jak większość kamienic przy rynku, również i ta w XVI wieku była murowana w poziomie piwnic i parteru z drewnianym piętrem mieszkalnym. Prawdopodobnie do XIXI wieku od strony rynku istniał drewniany podcień.

Wraz z innymi kamienicami z zachodniej pierzei Rynku budynek został zniszczony podczas wielkiego pożaru w 1893 roku. Z pożaru ocalały tylko renesansowe piwnice. Rok później dom został odbudowany. Z tego czasu pochodzą wszystkie kondygnacje nadziemne z fasadą w stylu eklektycznym.

Wśród właścicieli budynku wymieniani są m.in. Jan Kaczorowski (do 1874 r.) Feliks Kaczorowski (do 1924 r.) Józef i Cecylia Zawiślakowie, Mechel i Gitla Spindler (do 1946 r.). Obecnie kamienica jest w rękach prywatnych.

Frontowa, eklektyczna, 3-osiowa elewacja ma szerokość blisko 10 metrów. Posada elementy wystroju charakterystyczne dla manieryzmu niderlandzkiego. Brama wejściowa znajduje się na prawej osi wyeksponowanej niewielkim ale wyraźnym ryzalitem zwieńczonym szczytem w kształcie aediculi. Za bramą znajduje się długa sień prowadząca do klatki schodowej oraz pomieszczeń w tylnej części budynku. W poziomie parteru elewacja wyłożona jest płytami piaskowca. Na piętrze tynkowana z ozdobnym boniowaniem.

Budynek został wpisany do rejestru zabytków w 1982 roku.