Dom o renesansowym rodowodzie, stojący przy Rynku 20 został wybudowany prawdopodobnie w XVI wieku w miejscu wcześniej istniejącego tu budynku. Historia kamienicy jest słabo udokumentowana. Podobnie jak większość kamienic przy rynku, również i ta w XVI wieku była murowana w poziomie piwnic i parteru z drewnianym piętrem mieszkalnym. Prawdopodobnie do XVIII wieku od strony rynku istniał drewniany podcień. W XVIII wieku, z niewiadomego powodu budynek został prawie całkowicie zniszczony. Kolejne poważne zniszczenia miały miejsce podczas wielkiego pożaru w 1893 roku. Z pożaru ocalały tylko renesansowe piwnice. Rok później dom został odbudowany. Z tego czasu pochodzą wszystkie kondygnacje nadziemne z fasadą w stylu neorenesansowym. Wśród właścicieli budynku wymieniani są m.in. Antoni Pelczarowski (do 1830) Jakub Wesółsobie (1830-1864) Honorata Lazarewicz a następnie kupiec Zygmunt Lazarewicz (1864 - 1933). Po adaptacji pomieszczeń w 1910 na parterze funkcjonowała restauracja a następnie lokale handlowe, Po 1989 zaadaptowano poddasze na cele mieszkalne. Frontowa, neorenesansowa, 3-osiowa elewacja ma szerokość blisko 8 metrów. Na elewacji występują skromne dekoracje w postaci frezowanych odrzwi i płycin podokiennych. Frontową lukarnę w poddaszu ujęto ozdobnym szczytem. Budynek został wpisany do rejestru zabytków w 1982 roku.