Datowany na XVII w. dwór jest najstarszym zabytkiem w krakowskich Łagiewnikach. Ta dawna podkrakowska wieś założona 1373 r. wzięła swoją nazwę od łagiewników – wytwórców naczyń do transportu wody i napojów zwanych łagwiami. Od XIV wieku wieś należała do Jana Jordana herbu Trąby z Zakliczyna, rotmistrza i krakowskiego żupnika. Od poł. XV w. przeszła pod władanie kasztelanów krakowskich, którzy założyli tu zespół dworski z folwarkiem, spichlerzem, młynem i karczmą.

Po I rozbiorze Polski, w roku 1777 Austriacy sprzedali wieś wraz z dworem księżnej litewskiej Franciszce z Krasińskich Wettyn, synowej polskiego króla Augusta III i żonie Karola Chrystiana Józefa Wettyna, polskiego królewicza, księcia saskiego, księcia Kurlandii i Semigalii. Kolejną właścicielką wsi i dworu była córka Franciszki z Krasińskich – Maria Krystyna Albertyna Karolina Wettyn, księżniczka saksońska i kurlandzka a zarazem żona Karola Emanuela księcia Carignano, matka króla Sardynii Karola Alberta oraz babka pierwszego króla zjednoczonych Włoch Wiktora Emanuela II.

W 2 poł. XIX w dwór został kupiony przez krakowskiego przemysłowca Maurycego Barucha , który ogrodził teren ceglanym murem i wybudował obok dworu niewielki pałac. Kolejnym właścicielem był Mieczysław Groyecki. Po jego śmierci w 1935 r. pałac wraz otaczającym go terenem został zakupiony przez Zgromadzenie Sióstr Felicjanek, które zorganizowały tu ochronkę dla dzieci.

Obecnie pałac nadal znajduje się w posiadaniu Felicjanek, które prowadzą w nim jedyny w Polsce ośrodek szkolno–wychowawczy dla dzieci z afazją.

Do dzisiaj, na terenie dawnego zespołu dworskiego, zachowały się: budynek dworu z XVII w., pałac z 2 poł. XIX w., budynek gospodarczy z przełomu XIX i XX w. i ogród z końca XIX w. Wszystkie te obiekty są wpisane do rejestru zabytków