Historia Ochotniczej Straży Pożarnej w Turku sięga roku 1874, kiedy to zaczęto formować oddział. W 1875 r. ówczesne władze carskie wydały zezwolenie na działalność OSP, podnosząc ją w 1877 r. do rangi jednostki. Pod siedzibę straży wyznaczono teren pustej nieruchomości przy obecnej ul. 3 Maja 8.

Pierwotnie na parceli tej znajdował się szpital z drewnianą kaplicą p.w. św. Ducha i cmentarz. Nekropolię zlikwidowano około 1821 r. zaś kaplicę w roku 1836. Zabudowa straży została wzniesiona w latach 1875-1880. Był to parterowy budynek wozowni z pokojem na poddaszu dla stróża i drewniana wieża ćwiczebna. W roku 1891 powstała orkiestra dęta. Kolejne lata to kolejne zmiany…

W roku 1927 postanowiono wybudować nowy, większy budynek straży. Plany architektoniczne sporządził warszawski architekt Teodor Bursze. Budowę rozpoczęto w 1933 r. Pierwszy etap piętrowego budynku ze stanowiskami wozów bojowych i sali rozrywkowej zakończono w roku 1935. Niestety, wybuch II wojny światowej nie pozwolił na realizację dalszych planów.

W czasie okupacji remiza była pod zarządem okupanta aczkolwiek polscy strażacy dalej pełnili swą służbę ratowniczą. Po zakończeniu działań wojennych wznowiono rozbudowę straży. W oparciu o nowe plany sporządzone przez architekta Jana Kuznowicza budynek przedwojenny wkomponowano w nowy gmach. Realizacja tego przedsięwzięcia odbywała się w latach 1948-1953. W nowym gmachu remizy znalazło się m.in. miejsce na „Dom Strażaka”, który od 1995 r. nosi imię komendanta Mieczysława Kaczorowskiego.