Pałac w Łabuńkach jest jedną z ciekawszych rezydencji na terenie Zamojszczyzny. Jego budowę oraz tworzenie ogrodu rozpoczęto na początku XIX wieku na polecenie Stanisława Grzębskiego. Stanisław hrabia Grzębski, przybyły tu ze Lwowa, zdecydował się wybudować pałac dla młodszej ze swych córek, Teofili. Budowę rozpoczęto w roku 1812. Kolejni właściciele wyposażali rezydencję w meble, obrazy, rzemiosło artystyczne oraz rzeźby oraz stworzyli znaczącą bibliotekę. W zachowanych do dziś oficynach usytuowano stajnię, wozownię oraz oranżerię, a do zaprojektowania parku krajobrazowego właściciele zatrudnili architekta krajobrazu z Wiednia.

Kres świetności łabuńskiej rezydencji położyły w roku 1920 wojska kozackie gen. Siemiona Budionnego. ejnej dewastacji dopuściły się w roku 1940 wojska rosyjskie. Na dole trzymali konie, a na górze spali, grali w karty. Zniszczyli wszystko. Przejęcie całości obiektu przez Skarb Państwa po zakończeniu II wojny światowej uchroniło go od całkowitej ruiny. Przez dziesiątki lat funkcjonowała tu szkoła podstawowa a od 1997 roku mieści się w nim Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa, a w oficynach – Dom Rekolekcyjny (gdzie można wynająć pokoje gościnne) i Hospicjum Santa Galla.