Dzisiejsze Bieniewo położone jest w gminie Lubomino, przy bocznej drodze prowadzącej do Lidzbarka Warmińskiego. Trakt mało uczęszczany, jednakże jeśli ktoś już się na nim znajdzie, to warto na chwilę się tu zatrzymać.
Ta spokojna i malownicza miejscowość założona została w latach 1301-1326, lokował ją biskup warmiński Eberhard z Nysy w roku 1316. W czasie wojny polsko-krzyżackiej 1519-1521 wieś została w znacznym stopniu zniszczona, dokumenty informują jednak iż wkrótce po jej zakończeniu miejsce to zostało odbudowane. Do II wojny światowej funkcjonowała tu nazwa Benern, w 1945 roku miejscowość zyskała status sołecki i uruchomiono również szkołę.
Gdy zbliżamy się do Bieniewa, na pierwszy plan wysuwa się kościół, co jest raczej typowym widokiem w większości warmińskich wsi. Obiekty górujące ponad innymi i zwyczajowo skupiające lokalną społeczność, to także miejsca gdzie zaczynamy zwiedzanie.
Wzmianki o pierwszej świątyni w Bieniewie sięgają XIV wieku, wspomina się bowiem że w 1346 roku miejscowym proboszczem był niejaki Wacław. Pomimo braku dokładnych informacji o pierwotnej budowli, wiadomo jednak, że nie przetrwała ona okresu wspomnianej tu już wojny polsko-krzyżackiej. W roku 1580 wzniesiono nowy kościół poświęcając go Świętej Marii Magdalenie, konsekracji dokonał ówczesny biskup warmiński Marcin Kromer. Niestety ten obiekt przetrwał do 1697 roku, kiedy strawił go ogień. Wkrótce go odbudowano, trzeci z kolei obiekt sakralny konsekrowany został przez bp. Andrzeja Chryzostoma Załuskiego w 1702 roku.
Trzecia świątynia przetrwała do roku 1784, kiedy ją częściowo rozebrano i zbudowano w 1798 roku obecną. W tym kształcie przetrwała do czasów współczesnych, stając się w tym samym czwartym budynkiem kościelnym jaki powstał w Bieniewie od momentu lokacji wsi. Jest to budowla usytuowana na wzgórzu, orientowana, z układem salowym. W części północnej znajduje się zakrystia, natomiast w części zachodniej wieża kościelna wybudowana z kamieni polnych i wykończona cegłą.
We wnętrzu znajduje się charakterystyczny strop, posiada zaokrąglone odcinki na krańcach bocznych. Z wyposażenia godny uwagi jest ołtarz główny z końca XVIII wieku, obraz przedstawiający 12 apostołów i chrzcielnica z początku wieku XIX.
Kiedy już nasycimy się widokiem kościoła, to warto jednak dalej pozostać w jego otoczeniu. Okalający plac zawiera również ciekawe elementy. Są nimi dwa pomniki poświęcone poległym, odnoszą się do wojen pruskich prowadzonych w XIX wieku i I wojny światowej. Pierwszy z nich to już rzadkość, trudno na nie natrafić. Usytuowany jest centralnie na placu, w nie najgorszej kondycji, gdyż jakiś czas temu przeszedł renowację. Drugi znacznie skromniejszy wciśnięto w naroże okalającego murku, niestety czas wyrył już na nim piętno. Poświęcono go mieszkańcom wsi: Wolnica (Freimarkt), Gronowo (Gronau), Różyn (Rosenbeck), Poborowo (Friedrichsheide) i Bieniewo (Benern) poległym podczas I wojny światowej.
Chcąc dopełnić przystanek w Bieniewie trzeba jeszcze pozostać w kręgu obiektów sakralnych. We wsi i na jej kolonii natkniemy się na dziewięć tradycyjnych warmińskich kapliczek. Posiadają różne style architektoniczne i czas ich powstania, datuje się je pomiędzy końcem XVIII i początkiem XX wieku. Przerwa w podróży spędzona w Bieniewie może być więc bardzo owocna, dopełnia tego fakt że kościół i większość kapliczek wpisana jest do rejestru zabytków.