Łazieniec to przysiółek Aleksandrowa Kujawskiego. Jego zabudowania łączą się z aleksandrowskimi i – gdyby nie tablica z nazwą miejscowości – nie dałoby się nawet zauważyć, że już z miasta wyjechaliśmy a ulica Świstucha zmienia się w ulicę Stachury. Jadąc wzdłuż jej biegu dotrzemy do miejsca, w którym ustawiono tablicę „Dom rodzinny Edwarda Stachury” (naprzeciw niej stoi druga tablica, z planem Łazieńca i zaznaczonymi na nim miejscami, które warto odwiedzić).
Strzałka przytwierdzona do tablicy (i druga, umieszczona na pobliskim płocie) doprowadzi nas do niewielkiej, białej chałupki. Na jej bocznej ścianie widnieje czarna tabliczka; czytamy na niej : „Edward Stachura, poeta i prozaik, ur. 18.8.1937 we Francji, mieszkał w tym domu w latach 1948-1979. Urząd Gminy Aleksandrów Kujawski”. Zakres lat podany w tej informacji należy jednak traktować umownie.
Z całą pewnością przyszły poeta spędził tutaj lata szkolne, ponieważ do szkoły podstawowej uczęszczał w Aleksandrowie Kujawskim, a później przez trzy lata dojeżdżał pociągiem do LO im. Staszica w Ciechocinku (skracając sobie drogę do domu, najczęściej z tego pociągu po prostu wyskakiwał). Liceum jednak ukończył w Gdyni. Pod koniec lat 60. często bywał w rejonie Głogowa (Grochowice i Kotla; w Grochowicach organizowane są do dziś „Stachuriady”); dużo też podróżował po świecie. W 1979 r. popełnił samobójstwo w swoim warszawskim mieszkaniu.
Dom rodzinny E. Stachury jest własnością prywatną, znajduje się na ogrodzonej posesji ale właściciele umożliwiają wejście na swój teren i obejrzenie chatki z zewnątrz. Gmina Aleksandrów Kujawski informuje, że „otwierany jest zazwyczaj dzięki uprzejmości właścicieli w pierwszy weekend września podczas Ogólnopolskich Spotkań Poetów BIAŁA LOKOMOTYWA”. Wirtualny spacer po wnętrzu można odbyć odwiedzając stronę internetową Gminy .
Warto wiedzieć:
Biografowie Stachury uważają, że twórczością literacką zainteresował go kolega z ciechocińskiego liceum, Janusz Żernicki (1939-2001), również późniejszy znakomity poeta. Również warto wiedzieć: Siostra Edwarda, Eliana wspomina: „nasz dom był ostatni w Aleksandrówku, następne należały do wsi Łazieniec. Później nastąpiły zmiany administracyjne i nasz dom stał się częścią gminy Łazieniec”.