Wraz z wygaśnięciem wojny trzydziestoletniej rozpoczęły się w Europie wędrówki wyznawców zreformowanego kościoła w poszukiwaniu nowych miejsc do spokojnego życia w tolerancyjnych społecznościach. Do takich regionów należały ziemie zachodniej Polski. Jednym z wyróżniających się ośrodków osiedleńczych był nadobrzański teren w pobliżu Trzciela. Przybysze z terenów Śląska oraz Brandenburgii rozpoczęli tworzenie nowego miasta, które otrzymało nazwę Nowego Trzciela. Do 1795 r. osada miała własną radę i burmistrza. Ostateczne połączenie Nowego Trzciela ze Starym nastąpiło w 1888 r.

Centrum Nowego Trzciela stał się obszerny rynek, wokół którego skupiało się życie gospodarcze i kulturalnego społeczeństwa. Początkową drewnianą zabudowę, z czasem zastąpiły szachulcowe i murowane domy, z których większość przetrwała do dnia dzisiejszego. W ostatnich latach teren Placu Zjednoczenia Narodowego, jak dziś nazywa się nowotrzcielski rynek, poddano rewitalizacji. Uporządkowano zieleń oraz ułożono nawierzchnię z granitowej kostki.