Pierwsza w Zgierzu plebania ewangelików została wybudowana w 1823 r. przez budowniczego Johanna Lebelta. W czym pomogła udzielona pożyczka w wysokości 2000 zł. Wystawił drewniany dom, w którym oprócz pomieszczenia dla pastora znajdowała się sala do odprawiania nabożeństw. Mieścił się na rogu ulic Długiej i Szczęśliwej (obecnie ul. Narutowicza) . Zamieszkał tutaj pierwszy ewangelicki proboszcz w mieście ks. Henryk Bando.

Kilka lat po tym na przeciwległym rogu wybudowano kościół ewangelicki, który został zbombardowany w pierwszych dniach września 1939 r. W 1857 r. rozebrano drewniak i powstała pastorówka tym razem murowana. Obiekt służył parafianom do wybuchu II wojny światowej. Po 1945 r. z budynku korzystały m.in. Czerwony Krzyż, Wydział Przemysłu, następnie od 1960 r. przez 20 lat funkcjonowało tutaj przedszkole. W latach 80 XX w. z powodu złego stanu obiektu rozpoczęto remont, którego nigdy nie ukończono. Budynek ledwo dotrwał do przemian ustrojowych, aby w 1994 r. przejść w ręce prywatne. Obecnie przedstawia stan katastrofalny.