Ok. 900 lat przed Chr., w późnej epoce brązu, ziemie Pomorza zamieszkiwały ludy kultury łużyckiej, później pomorskiej (750-400). Jednym ze śladów, które pozostawiły są cmentarzyska w formie kurhanów.

Pod kamiennymi nasypami składano spopielone szczątki jednego lub kilku zmarłych. Istniejące grobowce wykorzystywała później (2. połowa II w n.e.) ludność kultury wielbarskiej wkopując w nie szczątki zmarłych. Pochówki mają formę ciałopalną: zmarłego poddawano kremacji, zaś popiół składano bezpośrednio w ziemi lub używając glinianej popielnicy. Nad miejscem pochówku usypywano kurhan. Obwód kilkumetrowej średnicy kopca stanowiły większe (do 40 cm) głazy, wnętrze wypełniano mniejszymi.

Jeszcze na początku XX w. w rejonie Mściszewic istniało ok. 350 kurhanów, zostały one jednak zniszczone. Zachowało się i zostało dokładnie zbadanych 5 grobowców leżących przy drodze z Mściszewic do Augustowa. Badania archeologiczne prowadzono w latach 1984-1985, a następnie w 2009, odsłaniając przepalone szczątki oraz naczynia ceramiczne.

Cmentarzysko leży niecały kilometr od centrum wsi, przy leśnej drodze do Augustowa. Należy z drogi 214 skręcić w stronę widocznego z daleka kościoła, dalej wybór drogi ułatwiają drogowskazy.