Powstanie Oleśnicy przypada na VI – VIII wiek i wiąże się z początkami organizacji plemiennej Wiślan. Stanowiła własność rodową Oleśnickich herbu Dębno. Niezwykle burzliwe dzieje odcisnęły piętno na tej znanej niegdyś miejscowości i dziś jest to „senne miasteczko” bez śladów swej ciekawej przeszłości. Jedynym znaczącym zabytkiem jest kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Ulokowany w centrum na tzw ”górce”, swą genezą sięga XV wieku. Dwa poprzednie zostały zniszczone przez pożar i potop szwedzki. Zbudowany został z inicjatywy rodziny Oleśnickich, znanej w dziejach Polski z licznych powołań kapłańskich i wysokich awansów w hierarchii kościelnej. Kościół oleśnicki, pierwotnie gotycki, przeszedł wiele zmian architektonicznych w swej historii.

Pełnił funkcję zboru kalwińskiego, szpitala a nawet stajni dla koni wojsk radzieckich w czasie II wojny światowej. Zbudowany był i przebudowywany przez miejscowych budowniczych znanych z doskonałego rzemiosła. Posiadali cech rzemieślniczy, ich dziełem jest ołtarz św.Anny w tym kościele a nawet byli wykonawcami gmachu Kurii kieleckiej.