Kuty to bardzo ciekawie położona nad brzegiem jeziora Czarna Kuta osada, otaczają ją lasy wspinające się ku Piłackim Wzgórzom. Miejsce to istniało już w roku 1550, natomiast dokument lokacyjny spisany został w 10 lipca 1553 r. Miejscowość ta wówczas występowała pod nazwami Kutte lub częściej Kutten.

Pierwsza wzmianka o pastorze w Kutach pochodzi z 1567 r., a więc można przypuszczać iż wtedy wzniesiono też pierwszy kościół. W roku 1581 osiadł tutaj i został proboszczem luterańskim Mateusz Myślęta pochodzący ze starej polskiej rodziny szlacheckiej, który wcześniej przebywał na dworze Radziwiłłów oraz był dworzaninem króla Stefana Batorego.

Niestety pierwsza świątynia zniszczona została w drugiej połowie XVII wieku, ponownie ją wzniesiono w roku 1885 wykorzystując dawne fundamenty. Ta z kolei budowla spalona została w 1945 r. Parafia ewangelicka w Kutach obejmowała wsie: Brożówka, Gębałka, Grodzisko, Jakunówko, Piłaki Wielkie, Przerwanki, Przytuły, Stręgielek i Żabinki. Podobnie jak w innych parafiach tego regionu początkowo przeważała w niej ludność polska, jednak z postępująca akcja germanizacyjna spowodowała iż na początku XX wieku liczba Polaków w tym rejonie drastycznie zmalała.

Okres powojenny to czas wyjazdu osób z pochodzeniem niemieckim, a co za tym idzie wiązało się to z ubywaniem wiernych kościoła ewangelickiego. Spalona świątynia została przejęta przez Katolików i odbudowana w latach 1973-1974, 18 czerwca 1983 r. Biskup Warmiński Jan Obłąk erygował parafię w Kutach powierzając opiece Błogosławionego Maksymiliana Marii Kolbego. Obecnie Świętego.

Obecna świątynia jest obiektem murowanym o cechach gotyckich, kryta dachówką. Wewnątrz na szczególną uwagę zasługuje gotycki krucyfiks z XV wieku i barokowa rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem.

Nielicznymi śladami dawnej historii tego miejsca to przykościelny cmentarz z tradycyjnymi odlewanymi krzyżami i pozostałości starego ogrodzenia. W roku 1968 fundamenty starego kościoła ewangelickiego wpisane zostały do rejestru zabytków.